107 yaşındaki asırlık nine her işini kendi görüyor

Konya’nın Çumra ilçesinde yaşayan 107 yaşındaki Fatma nine, konutunda kendi işlerini kendisi yaparak, evlatları ve komşularının da takviyeleriyle hayatını sürdürüyor. Bahçesine yiyeceği kadar zerzevat de diken Fatma nine, konutundaki işleriyle vakit geçiriyor.

Konya’nın Hadim ilçesi Bolat Mahallesinde nüfus kayıtlarına nazaran 1914 yılında dünyaya gelen Fatma Çif, eşi Mehmet Çif ile evlendikten bir mühlet sonra Çumra ilçesine taşındı. 4 kız, 1 erkek olmak üzere 5 evladı ve 17 torunu olan Fatma Çif, çapa, eser toplama üzere tarla işlerinde de yıllarca çalıştı. Fatma nine, hayatında bir asrı geride bırakarak 107 yaşına ulaşırken, kendi işlerini de kendi görmeye çalışıyor. Covid-19 aşılarını da yaptıran Fatma nine, meskeninin önündeki bahçesinde yiyeceği eserleri de yetiştiriyor.

İlerlemiş yaşına karşın yemeğini ve mesken işlerini kendisi yapmaya çalışan, evlatları ve komşularının da yardımcı olduğu Fatma nine, “Akşam namazını, daha sonra yatsı namazını kılar yatarım. Nereye gideyim, televizyonum, bir şeyim yok, bir tek saatim var. Saat 1’de kalkarım teheccüd namazımı kılarım. Bir saat fazla namaz kılarım, ondan sonra bir daha sokulurum yorganın içine. Sabah ezanı okunur duymam lakin saatten bilirim. Kalkarım onu da kılarım. Ne pişireceksem onu pişiririm, ne yapacaksam onu yaparım. Onlarla vakit geçiriyorum. Sonra bir kahvaltı yaparım, gelir kuşluk namazını da kılarım. Tespihimi alırım burada otururum. Gelen olursa yanıma oturur. Ben de ülser var aç karnına bir hap atarım, akşam da bir hap atarım. Şükürler olsun. Çok ölen oldu, ben ölmedim. Bana dediler ki oraya buraya sokulma hastalık gelir. Vadesi yeten ölür dedim” dedi.

“Şimdiki yağların, yoğurtların tadı var mı”

Fatma nine, doktora gittiğinde yaşadıkları diyaloğu anlatarak, “Doktor dedi ki ’ne yedin, içtin de bu türlü yaşadın’ dedi bana. Ben de senin üzere makarna yemedim, hepsi ilaçlı dedim. Hamurdan yaparsınız ancak hepsi ilaçlı. Ben dedim, davarlarımızı dağa salardık, diken ardıç bir, yağ ardıç iki, kara ardıç üç tane ardıç, bir de çam, katran ve meşe bunları yerdi davarımız. Bir de ot yerdi, yağımız muhteşem olurdu, şimdiki yağların, yoğurtların tadı var mı dedim. İneklere ne verirler, hepsini verirler dedim. Ben onların ayranını içerdim, yağını dökerdim, tadından yiyemezdik. Şebit, pekmez, üzüm yerdim, artık bir çay bilirsiniz dedim. Pekmezi yemezsiniz çay içersiniz dedim. Hekim ’vay benim ebem’ diye beni sever, dua et bize der. Biz pancar pürçüğünü kavurur yerdik, şalgam pürçüğünü kıyardık bulgurla pişirir yerdik, bal üzere olurdu. Artık birinin tadı yok” biçiminde konuştu.

“Elden gelen öğün olmaz, o da vaktinde gelmez”

Fatma nine, evvelden bahçeyi ektiğini de anlatarak, “Ben bahçeyi ekerdim su vardı, patates ekerdim elimle, sulardım, sökerdim çuvallara doldururdum gel Süleyman dördünü sen götür, gel Mevlüd sen götür derdim. Biber eker pazarda satardım. Fakat 6 yıldır ne pazar yüzü görüyorum, ne ekerim, ne kaldırırım. Vaktim kalmadı, ekemem. Bu sene ’elden gelen öğün olmaz, o da vaktinde gelmez’ dedim. Domates, biber diktim. Domates kurudu kaldı fakat biberden yedim de kuruttum da kışın yiyeceğim inşaallah” diye konuştu.